Ustad haqqında xatirələrdən...

Bu gün qərara gəldim ki, kəndə gedib Ustadın evində qalım. Bezmişəm, nə qədər iş gərginliyi, evdə gərəksiz söz-söhbətlər, uşaqların dəng etməsi, dostların əyləncə məclislərinə dəvət etməsi... Nə qədər olar? Kifayət qədər pul toplamışam. Bu mənim 7 nəsilimə də kifayət edər. Deyilənə görə, insan mənəviyyatını da zənginləşdirməlidir. Mən maddiyyatımı bəs qədər zəngin etmişəm. Gedib bir az da iç dünyamın xəzinəsini doldurum. Dolduranlar məgər məndən artıqdır?! Mənə çarə qılsa, Ustad qılar. Hamı onun başına and içir. Çox qəribə, sirli və iç dünyası zəngin adamdır.

***

Bəli, budur. Ustadın evinin qarşısında maşınımı saxladım. Əcəb gözəl hava var. Buralar hara, şəhər hara? Beynimin necə sakit olmasını anlada bilmərəm. Ustad da, ağacın altında qumun üstündə oturub. Neynir, görəsən o? Hara baxır? Bir Allah bilir. Maşından düşüb, ona yaxınlaşdım:

- Salam, Ustad. Necəsən?

Təbəssüm edərək:

- Əleykum salam, xoş gördük, yaxşıyam. Sən necəsən? 

- Şükr ay Ustad. Allahın kölgəsindəyik hər zaman. Sizə işim düşüb, əgər qəbul etsəz, minnətdar olaram.

Ustad, baxışlarıyla sanki qəlbimə nüfuz etmişdi. Heç yana tərpənə bilmirdim. Sanki mənə "Uzan, yerlə sürün!" desəydi də edəcəkdim. Ay Allah, bu necə adamdı?

- Buyur, eşidirəm. - deyə təbəssüm etdi. Sanki, bilirdi nə istəyəcəyimi - Əlimdən gələni əsirgəmərəm.

- Ustad, bilirsən ki, qazandıqlarım yeddi arxama bəsdir. İstəyirəm ki, iç dünyamı zənginləşdirim. Səndən etibarlı olacaq başqa birisi yoxdur. İcazə ver, bir neçə gün səninlə qalım.

- Çətin olmaz ki?

- Yox, niyə ki? Mən o qədər çətinliklərə dözüb öhdəsindən gəlmişəm. Mənəviyyatı zənginləşdirməkdən asan yol?

- Bəs, o zaman məni neynirsən? Niyə özün məşğul olmursan? - deyə Ustad soruşdu.

- Bilirsənmi, sən bu yolu artıq getmisən. Dərə təpəli yerləri də məndən yaxşı tanıyırsan. Mənə fəqət harda nə etmək lazımdır, onu deyərsən.

- Yaxşı, oldu. - deyə Ustad köksünü örtdü.

***

Hava qaralıb. Uzaqdan itlərin ulaşma səsi gəlir. Canıma vicvicə düşüb. Ustad isə, yumurta-pomidor bişirir. Görəsən evdə vəziyyət necədir? Uşaqlar neynir? Ah, o balaca toppuş Günel var ha, dişləyərdim yanaqlarından. Görəsən Fikrət dediklərimdən alacağımı götürdümü? Bu Ustaddan da səs-səmir çıxmır. Heç bir kəlmə də kəsməyib mənimlə. Belə niyə edir görəsən? Lap darıxdım. Yox, iki gün səbr edim, yaxşı deyil. Çıxım gedim evimə-eşiyimə. Ürəyim sıxıldı lap.

***

Ustad süfrəni yığışdırıb, qabları yumağa aparır. Yazıq kişi heç əməlli də yemədi. Tavanın 2/3 hissəsindən də çoxunu elə mən yemişəm. O bu yeməklə necə dolanır görəsən? Qabları yumağa başlayarkən birdən üzünü mənə çevirib dedi:

- İki günü niyə səbr edirsən ki? Narahat olma ailən də uşaqların da salamatdır. Alacaqların da sənə çatar. Sən azadsan, özünü məcbur etməklə bir şeyə nail ola bilməzsən. - deyib, bir əli ilə qəhvədanı sobanın üstünə qoydu.

Ay Allah, bu kişi hardan bildi ki, mən nə düşünürəm? Axı, bu barədə mən ona bir söz deməmişdim. Yaman yerdə gecələdim. Biyabır oldum. Təkzib də edə bilmərəm.

- Ustad, siz hardan bildiz ki, mən onları düşünürəm?

- Bilirsənmi, insan beynini alaq otları kimi bizi əhatə edib sovuran əlavə fikir və arzulardan təmizləsə, onun beyini saflaşaraq təmizlənəcək və duru su kimi şəffaf olacaq. Bu zaman o başqalarının fikrini görəcək. Axı, özünü asılılıqdan çıxaran kəs, başqalarının asılılığını daha yaxşı görür. Sən beynindəki zibilliyi təmizləməsən, alaq otları biçməsən, oranı gülüstana çevirə bilməzsən. Gəldiyin bir gün deyil ki, nəticə barəsində düşünürsən. Mənəviyyatı zənginləşdirmək Universitet deyil. İnsan bu təlimi bütün ömür boyu almalıdır. Nəticəni düşünmək insanı hədəfdən yayındırır. - Bu sözləri deyib, qurtarmış ustad qabları da yumuşdu, onları taxçaya da qoymuşdu. Hələ üstəlik mənə həyatım boyu unutmayacağım dərsi də vermişdi...

Fərid Abdullah.